برای اثبات این که انسان هستیم و آدمیم، باید پیوسته تغییر کنیم زیرا، تا بنشینیم همینیم؛ نهایت این که، مثل یک درخت هستیم که مملو ریشه های تنیده در زمینیم. برای همین خدا به آخرین پیام آورشان فرمودند: ـ تو اما ای پیامبرِ ما ـ! بگو ـ به آنها ـ که «من فقط یک پند به شما می دهم، آن هم این که: ـ پیوسته ـ برخیزید از جا
خُب حالا یک پرسش: برخیزیم چه کار کنیم؟ مگر چه قدر کار هست؟ چه قدر کار مگر داریم؟ و این که: خُب، که چه شود!؟ و چه طور می توانیم بفهمیم چه کارهایی هست که باید انجام بدهیم و حتّی با آنها ثروتمند شویم و به رفاه دست یابیم و قدری به خدا ثابت کنیم که ما هم توانسته ایم از نعمت های «ایشان» بهره مند و بهره ور باشیم
