وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا ﴿الإسراء: ٨٠﴾
یک راه ساده است که جهان و جهانیان از شرور شیاطین و شیطان رها می زیستند و راه ورودِ بدی و زشتی به انسان بسته می شد:
1. پدر راستگو می بود
درست بر می گزید
گُزیده را درست به ثمر می برد. مادر نیز. همین
اکنون فرزند
بر اساس این قانونِ منحصِر به فردِ کارآ از صُلبی پاک و شجاع در رَحِمی پاک و شجاع کاشته می گردید
و بذر راستی و درستی و درستکاری در رحم به صورت جنین شکل می گرفت
و به صورت طفلی پاک و شجاع به دنیا می آمد
و کودکی راستگو و درستگُزین و درستکار رشد می یافت
و «نه» گفتن به هرچه و هرکه و هر میزان ناراستی و نادرستی و نادرستکاری را بلد می بود
و در نوجوانی پاک و شجاع رشد می کرد
و از جوانی پاک و شجاع عبور می نمود
و در میانسالی پاک و شجاع می بود
و به سالمندی پاک و شجاع وارد می شد
و پیری را پاک و شجاع و سلامت سپری می کرد
و اکنون در عین عزت و صلابت افتخار نظارت بر بازماندگان می یافت
و انسانیت را به عنوان تاری از آن یا پود به هم می بافت
