هشدارِ هشیاری
دوشنبه, ۹ تیر ۱۳۹۹، ۰۸:۳۹ ب.ظ
تو که قرار است ببخشی
چرا پس،
می آزاری خویش را و قوم و قبیله و خویش رای
نمی گذاری و نمی روی
یا پای بر جگر نمی نهی
به تقدیرَت آری ـ صبور ـ نمی دهی
و آزرده،
وقت می کُشی می کِشی به گورِستانِ سرد و منفورِ ندامت و حسرت
پیش از این که بمیری
برزخ خود دوزخ و دوزخِ خود از پیش
به نیش می کِشی
چون دندانَکِ کودکی اَت ... ـ ؟!! ـ
هان؟
به زبان بیاور پاسخی در خور
چه پیری چه جوان
خواه شادی خواه دل گیری
بنای تو چیست؟
خواهی همین نَمَط مدااام تا تهِ عمرت زیست؟
